De vlinder is het ultieme symbool van reïncarnatie, transformatie, schoonheid, vreugde en vrijheid
De rups kruipt over de grond, zich enkel bewust van datgene in zijn directe omgeving. Geen overzicht, geen verleden, en zeker geen zicht op wat de toekomst hem zal brengen. Volledig in het hier en nu bereidt hij zich onbewust voor op de lange weg die hij zal moeten gaan.
Dan eindigt het bestaan zoals hij dat tot nu toe kende. Er breekt een tijd van totale stilte aan.
De rups verandert in een cocon waarin hij een totale transformatie ondergaat. Hij wordt letterlijk afgebroken (de vorm van de rups verdwijnt bijna volledig) om opnieuw weer opgebouwd te worden. Deze transformatie vereist absolute rust en afzondering van de omgeving. Zonder de cocon die hem volledig omringt en beschermt is deze transformatie niet mogelijk. De rups is volledig op zichzelf aangewezen. Zonder enig besef van waar hij het voor doet, richt hij al zijn energie op deze zware beproeving. Geen besef van het waarom en geen zicht op wat het hem brengt. En toch is dat alles waar hij op dat moment voor leeft.
En dan is daar het nieuwe begin. Binnenin de cocon is de transformatie compleet. In het duister en de stilte is de rups aan zijn nieuwe leven begonnen. Pas op het moment dat hij daar zelf volledig aan toe is, breekt hij uit zijn cocon. Op het moment dat hij zijn vleugels uitslaat en de wereld in vliegt, weet hij pas waar hij het voor heeft gedaan.
Zo kwam ik dus op de naam Wite Vlinders. Ik geloof in een aanpak waarbij iedereen zijn eigen manier kiest hoe om te gaan met zijn rouw. waarbij aandacht, ontzorgen en vitaliteit de kerwoorden zijn. Mijn missie is om mensen te begeleiden in hun omgang met verlies en daarna weer te leven met dat verlies.